Hoewel het contra-intuïtief lijkt, toont een nieuw simulatiemodel aan dat – zonder confidentiële prijsafspraken – minder kapitaalkrachtige landen tot 12% hogere prijzen zullen betalen en veel later toegang zullen krijgen tot innovatieve geneesmiddelen in vergelijking met rijkere landen. Deze conclusie druist in tegen de veronderstelling dat totale prijstransparantie rond nieuwe en innovatieve geneesmiddelen voor tot dan toe onbehandelbare ziektes zou leiden tot meer concurrentie, lagere prijzen voor iedereen en een grotere beschikbaarheid van deze geneesmiddelen voor meer patiënten in meer landen.

Snelgroeiende ondernemingen staan bekend als de motor van jobcreatie. Uit de Belgian High Growth Monitor 2020 blijkt dat 920 snelgroeiende bedrijven verantwoordelijk waren voor 52.779 nieuwe banen. België doet het daarmee minder goed dan het Europees gemiddelde, maar deze groep van Belgische ‘gazelles’ geeft wel blijk van stabiliteit. Door de jaren heen creëren ze tijdens elke groeiperiode steeds om en bij de 50.000 banen. Een hoopgevend signaal, zeker nu heel wat bedrijven moeite hebben om het hoofd boven water te houden.

De ongeziene gezondheidscrisis die het coronavirus veroorzaakte, heeft de structuren en mechanismen van de Europese Unie die in werking treden bij noodsituaties zwaar overbelast. Er is niet alleen nood aan een versterkte eenheid en samenwerking over de hele Europese gezondheidssector heen, maar ook aan een aanzienlijke financiële buffer om snel – en wellicht ook steeds meer – middelen op tafel te kunnen leggen. In hun nieuwe beleidsrapport stellen professor David Veredas, professor Simon Ashby en doctoraal onderzoeker Dimitrios Kolokas de oprichting van een Europees noodfonds voor de zorgsector voor dat de impact van een toekomstige crisis op de EU en haar lidstaten moet beperken.

In de huidige turbulente tijden is de juiste persoon, op de juiste plaats, op het juiste moment, voor organisaties belangrijker dan ooit. Maar ook voor werknemers is het goed om binnen de organisatie geregeld van rol te veranderen: ze krijgen de kans om zichzelf te ontplooien, nieuwe dingen te leren en met nieuwe mensen samen te werken. Philip Rogiers onderzocht in zijn doctoraat hoe de interne mobiliteit van werknemers nog kan worden verbeterd. Hij bestudeerde een en ander in de context van de overheid, maar zijn conclusies gelden voor allerlei organisaties.

Op vandaag moet de overheid enerzijds een gezondheidscrisis indijken, en anderzijds de economische weerslag ervan opvangen. Deze crisis komt als katalysator boven op de evolutie die de sector doormaakt, nl. een transformatie die van de respectievelijke organisaties in de sector proactieve, wendbare machines moet maken, waarin nieuwe digitale en organisatorische modellen een voorname rol spelen. Midden deze transformatie is de nood aan verankerend digitaal leiderschap hoger dan ooit tevoren. LoQutus en Vlerick Business School onderzoeken samen hoe de overheidssector de veranderingen aanvoelt, hoe ze die aanpakt, en waar de voornaamste hinderpalen liggen.

Welke weg heeft China afgelegd en wat zijn de uitdagingen voor de toekomst? Naar aanleiding van 40 jaar hervormingen in de Chinese economie organiseerden acht universiteiten en business schools uit China, Australië, Japan, Vietnam en België eind 2018 een internationale conferentie in Ningbo, China. Professor Filip Abraham bundelde nu een selectie van de papers die tijdens die conferentie werden gepresenteerd in het boek ‘China’s Rise and Internationalization – Regional and Global Challenges and Impacts’.

EPCA (European Petrochemical Association) en Vlerick Business School onderzoeken al drie jaar hoe digitalisering waarde kan creëren voor de petrochemische supply chain. Naast digitalisering neemt ook de bewustwording rond duurzaamheid toe. De vraag is dus: hoe kan digitalisering de ecologische voetafdruk van de petrochemische supply chain beperken? Professor Ann Vereecke en onderzoekers Alejandra Cabos Rodriguez en Joachim Van den Bergh vatten in een uitgebreid rapport de conclusies samen van rondetafelgesprekken, deskresearch en interviews met experts.

Digitale ontwikkelingen zijn de laatste jaren in een stroomversnelling geraakt en digitale turbulentie is het nieuwe normaal. Het is tijd voor een synthese, tijd om stabiliteit te brengen in die turbulentie: wat hebben we geleerd? Wat weten we? Waar moeten we niet meer over twijfelen? Professor Stijn Viaene bundelde jarenlang opgebouwde kennis in een boek met de toepasselijke titel: Digital transformation know how.

Dat Europese scale-ups vooral innovatieve techbedrijven zijn klopt niet; je vindt ze terug in alle sectoren en in alle gradaties van innovatie. Wel zien we grote verschillen tussen sectoren qua grootte en groei, waarbij scale-ups actief in ICT en consumentengoederen en -diensten op kop liggen. Scale-ups die externe investeerders aan boord hebben, worden professioneler gemanaged en staan verder op vlak van internationalisering, innovatie en talentmanagement. Bijkomende financiering aantrekken blijkt echter zeer moeilijk en vormt een rem op hun verdere groeiambities. Dat blijkt onder meer uit een grootschalig onderzoek van Vlerick Business School in opdracht van Scale-Ups.eu.

Hoewel onze maatschappij steeds multicultureler wordt, hebben mensen nog steeds de neiging om het gezelschap van gelijkaardige personen op te zoeken. Hierdoor ontstaan de facto gesegregeerde, monoculturele groepen waarin stereotypen over de andere groepen blijven bestaan. Uit onderzoek blijkt dat dit gelinkt kan worden aan emotiemanagement, of een gebrek daaraan. Samen met twee collega's onderzocht professor Smaranda Boros de rol van emotiemanagement in een professionele multiculturele setting, en de implicaties hiervan.